Սկեսուրս էնքան խառնվողա, ինչ պոսանք, ինչ անենք ես ու ամուսինս ինքը պարտադիր պիտի մեջ ընկնի ու խառնի մեր պլանները: Ասենք, հնարավոր չի, մի օր ամուսինս գա ասի երեկոյան գնանք քայլենք, մի տեղ նստենք ու դա իրագործվի: Ինքը միշտ մի բան ասումա, որ մեր ծրագրածը չլինի:՝
Մի օր եկավ ասեց, իրիկունը հելնենք քաղաք մի քիչ ման գանք, կինո մտնենք նայենք, սկեսուրս ասեց, չէ էսօր չէ, կուխնյայում եսիմ ինչը փչացելա էտ նայի սարքի, որ վաղը գործս չմնա: ՈՒ տենց ամեն անգամ:
Մի անգամ չդիմացա, հարցրի ամուսնուս ինչիա ամեն անգամ տենց լինում, պարզվումա ամուսինս սկի չի էլ խորացել, չի ֆիքսել էտ պահը: Առավոտը ասեց, որ երեկոյան կգա մի տեղ կգնանք, ասեցի դե հիմիկվանից մամայիդ ասա, որ պլաններ ունենք: Լսոեցի, որ խոհանոցում նախաճաշելիս խոսում է սկեսուրիս հետ:
Ասեց՝ մամ ջան իրիկունը Անիի հետ դուրս ենք գալու ուտելու բան քիչ կսարքեք: Մեկ էլ սկեսուրս՝ «ոնց թե դուրս եք գալու, տղա ջան, դրսերը անկապ փող մի ծախսեք, ամեն անգամ ես էտ եմ հասկացնում ձեզ ու կնգադ, էլի չեք հասկանում: Մնացեք տունը, կմտածեն ես եմ ձեզ խանգարում:
Ինչ ուզում եք բերեք ես կսարքեմ, ինչ դուրս ինչ բան: Ափսոսա փողը, փողը հավաքեք նեղ օրվա համար, ինչ կա յոլա գնացեք, թե չէ ուրիշները տեսնեն մտածելու են փողը հելե թափումա, դուք էլ օրը մի տեղ եք գնում»: Լսեցի, որ ամուսինս ասեց՝ ուրիշները գլուխները պատին են տալիս, մեր համար ենք ապրում, ոչ թե ուրիշի կարծիքի: Հասկացա, որ էտ երեկոն վերջապես միասին կանցկացնենք: