Էս երկու շաբաթա մենք ուբոռկայի մեձ ենք ու սաղ վախտ ձեռներս ջրերի մեջա, ահավոր տանջանք եմ ուռտում ես, որովհետևնտունը մեծա սկեսուրս էլ քթի մազ, ստիպված սաղ տակից վրա պետքա անեմ:
Բայց վերջը էդքան քրտնելոց ու ջրերից տաքությունս հելավ 39 ու կես:Արդեն զառանցում էի, մի այլ տիպի ինձ վատ էի զգում:Բայց մի երկու օր հետո իջավ 37 ու կես :Էդ էր, որ սկեսուրս տեսավ:
Ստիպեց հելնեմ դրսում խալի լվամ:Ես էլ ասեցի չէ, լավ չեմ:Շան լափը թափեց գլխիս, բայց ես չէի պատրաստվում անեի, որովհետև շատ վատ էի:Մամայիս ասեցի, հելավ եկավ իմացավ սաղ ու ասեց որ ինքը աղջիկ չի տվե , որ բանացնեն, էն էլ տաքությունով, ասեց կվեկալեմ էրեխուս կգնամ նայեք ինչ եմ ձեզ ասում:Դրանից վախեցավ սկեսուրս ու արդեն հետս ավ էր, ասում էր ՝ինչ բերեմ քեզ բալես, լավ ես? հո մի տեղդ չի ցավում: