Մի քանի ամիս առաջ գործի բերումով ծանոթացել եմ մի տղամարդու հետ, ում առաջին հայացքից շատ եմ հավանել: Հետո գործով մի քանի անգամ հանդիպեցինք ու հասկացա, որ սիրահարվել եմ: Ճիշտ ա մատին մատանի կար, ինքն էլ մի անգամ խոսքի մեջ ասեց, որ ամուսնացած ա ու երեխա ունի, բայց դե ինչ անեմ, սրտին չես թելադրի, սիրահարվել եմ:
Ոնց փորձեցի հետը մտերմություն անեմ, չստացվեց, երևում ա կնոջը սիրում ա: Բայց դե ես էլ վճռական եմ տրամադրված ու որոշել եմ ամեն գնով իրան ինձնով անեմ: Ամեն առիթով զանգում եմ, հետը երկար խոսում, հանդիպում փնտրում: Ճիշտ ա ինքը խուսափում ա, ոնց հասկանում եմ, բայց դե ես որոշել եմ էնքան փորձեմ, մինչև ստացվի ու ինձ վատ չեմ զգում դրա համար, քանի որ սրտին չես թելադրի:
Որոշել եմ էնքան մտերմանամ իրա հետ, որ իրանց տուն էլ գնամ գամ, տեսնեմ կինը ինչպիսինն ա, ու հասկանամ ինչի ա կնոջն էդքան նվիրված, որ հետո անելիքներս հասկանամ: Ես շատ դժվար եմ սիրահարվում, բայց հիմա շատ թունդ սիրահարվել եմ ու համոզված եմ, որ անհնարին ոչինչ չկա, ուղղակի պիտի համբերատար սպասեմ ու քայլեր ձեռնարկեմ, մինչև ինքն էլ ինձ կնկատի: