Քուրս նորա տղուն ամուսնացրել։ Ուզում էին տուն առնեին, որ առանձին ապրեն երեխեքը, բայց տղեն չուզեց, էդ փողը վերցրին, գնացին աշխարհը ֆռացին եկան։ Դե կարաին ավելի ճիշտ օգտագործեին էդ փողը, բայց տղեն ասելա՝ հեսա էս տունը ունենք, էլ 2-րդը ի՞նչ ենք անում։
Ես գիտեմ դրա ուղեղը կնիկնա ուտում։ Շատ ազատամիտ, անտակտ աղջիկա։ Իմ դուրը հեչ չի գալիս։ Քուրս ամեն ձև ուզումա գովա, աչքիս բարձրացնի հարսին, բայց դե ես ամեն ինչ լավ հասկանում եմ, ու իմ աչքով տեսածին եմ հավատում։
Գնում զալը պառկումա ոտերը տնգած, քուրս հիվանդ հալին կռացած գործա անում։ Էն օրը գնացի, չդիմացա ասեցի՝ վեր կաց մի բանով կիսուրիդ օգնի։ Ինձ ասումա՝ մորքուր ջան, որ հասր կունենաս, քո հարսին նկատողություն կանես, իմ հետ ի՞նչ գործ ունես։