Տենց մի քանի ժամ նայեց ու զգում էի, որ սկեսուրիս դուրը չէր գալիս, հա թարս ու շիտակ էր նայում, որ սաղի մոտ էրեխուն հա մարդս ա գրկած ֆռում, վերջում չդիմացավ, ասեց՝ էտ էրեխուն մորը տուր, դու չպետք ա գրկես նայես հա, բա ինքն ինչի՞ համար ա:

Մարդս գժվեց, ասեց ինչքան մերն ա էս էրեխու ծնողը, էնքան էլ ես եմ: Ինչի վատ բան կա՞ էրեխուն նայելու մեջ կամ կարող ա՞ ամոթ ա:

Ձենը էլ չլսվեց սկեսուրիս, որովհետև տղու կողմից տենց պատասխան չէր սպասում: Էլ ձենը չլսվեց, իրան էլ նենց վիրավորված էր պահում, ոնց որ մի բան էլ մենք էինք մեղավոր: