Աղջիկս արդեն 2 տարիա փեսուս հետ ընկերություն էր անում, հենց առաջին օրվանից էլ էդ երեխուն շատ էինք հավանել, շատ խելոք, հավասարակշռված, համեստ, լավ ընտանիքի տղայա։ Մեր աղջկան հանգիստ իրան վստահում էինք, հետո որոշ ժամանակ անցավ, արդեն ընտանիքներով էլ ծանոթացանք ու արդեն ամեն ինչ բացահայտ, ավանդական, տեղը տեղին գնում էր։ Հարսանիքի օր էինք որոշել, սաղ խոսացել էինք։
Բայց հարսանիքից 2 շաբաթ առաջ, խնամիսա զանգում, ասումա, որ պետքա հանդիպենք մեր ամուսինների հետ միասին, բայց առանց երեխեքի, որ երեխեքը չիմանան, որովհետև շատ կարևոր խոսակցությունա։
Դե բնականաբար գնում ենք, ու պարզվումա, որ մեր խնամու գործերը էդքան էլ լավ չի, ու ինքը չի կարա հարսանիքի ծախսը անի, խնդրում են, որ մենք անենք։ Դե պարզա մենք համաձայնվում ենք, որովհետև իրան լավ ենք էլի ճանաչում։
