Տեգորիցս ահավոր զզվում եմ, զզվելը մեղմա ասած, կյանքս ամեն օր դժոխքա սարքում էդ լկտին, էդ տականքը, էդ ալկաշը։ Ամուսնուս էլ, որ ասում եմ սկսումա ախպորը պաշտպանել, բայց չգիտի թե ովա իրա ախպերը իրականում։ Ատելով ատում եմ էդ տականքին, իմ հետ նենց բաներա արել դա, որ էլ ասելու չի։ Վախենում եմ հետը մենակ մնամ։
Անցած անգամ տանը մենակ էինք, իրա ալկաշ ու նառկաման ընգերներին բերել էր տուն ու ինձ ստիպում էր, որ իրանց առաջ պարեմ։ Ահավոր էր, ամբողջ օրը լացել եմ, ու վախից ամուսնուս չեմ ասել։
